Na het heel mooie weer in Mestia valt het weer in badplaats Batumi wat tegen. De hele nacht komt het met bakken uit de lucht en ook ‘s ochtends miezert het nog. Na een goed ontbijt besluit ik naar Hopa te gaan, en dan niet Hopa Turkije maar de Hopa Bazaar net buiten de stad. Met de marshrutka ben je er in een kwartier, twintig minuten. Onderweg is er veel te zien. In het centrum eerst de geldwisselaars in de drukke winkelstraat, de kraampjes met groente en fruit er tussen door. Aan de rand van de stad de houtverkopers, met enorme bomen in meerdere of mindere mate in stukken gezaagd of gehakt. Enorme laadbakken vol, een heel terrein vol…
Iets verderop staan de machines te huur, kraanwagens, takelwagens en noem maar op. En daar weer naast de busjes te huur, met chauffeurs, wachtend op een klus. Het grootste deel wordt in beslag genomen door vrachtwagens met chauffeur, niet die enorme van het industriegebied rond Poti, maar wel echte vrachtwagens. Ook hier spelen de chauffeurs een spelletje kaart of domino, werk is er voor een enkeling, de rest moet blijven wachten. Het is een raar schouwspel dat je bij ons niet kent. Het doet denken aan de Mexicaanse arbeiders zoals je dat in films ziet.
Als je uit de marschrutka stapt betaal je, 16 cent om precies te zijn. Een vrouw die me hoorde checken of het de juiste marschrutka was toen ik instapte wees naar de overdekte markt en zei: entrance to Hopa. Het was niet wat ik verwachtte. Hier en daar wat kleine boeren die vooral slechte groenten verkochten en verder met name kleren, automaterialen, potten en pannen en schoonmaakmiddelen. Een soort slechte Beverwijkse markt.
Tussen de Sovjet aandoende woontorens hangen lange waslijnen, waar meters en meters wasgoed op meters hoogte wapperen. Op een balkon hangen, naast het wasgoed, vruchten te drogen. Een hoog Oostblokgehalte!
Terug naar de stad. Rond de hoofdstraat zit ook een soort marktje, met meer van hetzelfde plus kachels, heel primitieve kachels. Als ik richting kade loop, zie ik de kabelbaan. Leuk, want het regent inmiddels weer. Voor 2 euro op en neer, naar een viewing platform hoog boven de stad. Van boven zie je goed wat voor zootje het eigenlijk is, nog onverharde wegen in de stad, veel golfplaten huizen, overal verroest, meer bouwvallen dan goede huizen. Tegen de bergwand op worden de huizen beter, met ‘landjes’ in een soort terrassenbouw. De grote haven zit vast aan het stadscentrum.
Na een snel rondje over het panoramadak neem ik de kabelbaan weer naar beneden. Het zonnetje breekt door. Tijd voor de boulevard en het strand. Overal zitten vissers op de kade, plezierboten vol zitzakken liggen aangemeerd. Het strand ligt er verlaten bij. Tussen de kiezelstenen van het strand ligt veel troep, drukstrips van medicijnen, een verloren sok, een tandenborstel: Op het eerste gezicht mooi maar van dichtbij nét niet. De boulevard is nieuw en verzorgd. De strandtenten zijn opgedoekt in deze tijd maar het kan wat hebben, zo onder de futuristische bouwwerken van het nieuwe Batumi, in de zomer. Nu zie ik vooral deprimerend veel half afgemaakte nieuwbouw, oude meuk en ambitie, maar niet overtuigend. Een beetje zoals Odessa een paar jaar terug. Wel is er heel veel street art, wat het niet meer cachet geeft, maar wel veel kleur.
Via een van de hoofdstraten ga ik naar het park van 6 mei. Ook hier is het seizoen ten einde, al zijn er nog genoeg mensen in het park. De bootjes zijn opgeborgen, de kinderattracties gesloten. In de straat er naartoe eet ik een schandalig duur betaald hapje. Wat een lekkere afscheidsmaaltijd had moeten zijn, komt neer op 6 rubberen mosselen, met wat plastic Parmezaanse kaassliertjes en een smakeloze salade. Beetje jammer, maar helaas.
‘s Avonds wandel ik nog een rondje, kort want het regent weer. Alle sights heb ik wel zo’n beetje gezien. Morgen nog een paar uurtjes en dan zit ook deze trip er weer op!