Je zou denken dat je hier sushi op elke straathoek hebt. Jammer genoeg niet, het is soms best wel zoeken! Tempels daarentegen zitten hier in Kyoto wel op elke straathoek. Kastelen zijn er wat minder dus toen ik gisteren helemaal uitgeteld in de bus stapte en letterlijk langs het Nijo-ji kasteel kwam, moest ik er natuurlijk even uit.
Met een kaartje uit de automaat ben ik zo binnen. Ik krijg nog mee dat ik snel moet zijn voor het kasteel maar dat de tuinen langer open zijn. Voor ik het weet loop ik in het kasteel, onder een schitterend bewerkte ingang, met reigers en planten in reliëf, door. Het goud zit niet alleen op de poorten, de schermen in het enorme gebouw zijn ook grotendeels in goud uitgevoerd. In een zaal hebben ze poppen neergezet om de geschiedenis visueler te maken. Van een afstandje best echt. Ook hier schuifelen we braaf de verplichte route langs. Dat werkt mij altijd vreselijk op de zenuwen: ik wil kunnen ronddolen en wat ik mooi vind langer bekijken en wat ik niet mooi vind overslaan. Maar dat werkt hier niet zo! Wel schuifel ik in een iets hoger tempo langs de kanten, lekker recalcitrant, haha.
Het is de moeite waard, dit kasteel met zijn krakende vloeren om te waarschuwen voor indringers. Hoe ze het hier in de winters warm hielden, met die dunne papieren schermen? Op een koude dag als vandaag vind ik het op kousenvoeten al fris.
Na het kasteel is er nog ruim tijd voor de tuin. Halverwege de route is een hoog uitkijkpunt van waaruit je over de nog net kleurrijke bomen uitkijkt. Een week later en dan zijn de bloesems weg en is het stukken minder fraai, schat ik in.
In een overvolle bus ga ik terug naar de buurt van mijn hotel. Gisteravond heb ik een sushirestaurant gespot waar ik naar toe wil. Gewoon lekker eenvoudige sushi!
Onder het enorme en luxe warenhuis Daimaru zit een foodcourt en hoewel mijn buik knort wil ik daar toch even rondkijken. Wat een luxe!!! Het meest mooie eten, schitterend verpakt (want het milieu is ondergeschikt aan vorm), ik wil wel van alles hebben…
In een hoekje, achter de gebruikelijke afscheiding van halve lengte doeken, zit een sushirestaurant waar alles op bestelling wordt gemaakt. Yum!
ik ga voor de eenvoudige maki rolletjes omdat ik die het lekkerst vind. Je krijgt bij de sushi altijd gratis thee en ook nog gratis misosoep. Normaal niet mijn favoriet maar deze is wat bruiner dan ik ken en verrassend lekker hartig.
Twee grote jongens staan achter de bar. Eentje probeert met me te praten en is daar zo druk mee dat ie niet eens hoort dat ik Japans probeer terug te praten. Of mijn Japanse uitspraak is net zo belabberd als zijn Engelse. Halverwege mijn eten, komt hij knikkend en buigend naar me toe. Ze hebben als kadootje voor mij een gratis onigiri (Japanse sandwich van rijst met nori en hartige vulling met pickles) gemaakt. Cute!
inmiddels is er ook een ouder Japans echtpaar bij gekomen. Ze zijn hier voor een lang weekend vanuit Tokyo. De communicatie verloopt wat moeizaam maar uiteindelijk heb ik een leuk gesprek met hen. Gezellig en gastvrij gegeten dus! Veel gastvrijer dan ik had verwacht!
En hiermee zit de helft van mijn trip er alweer op. Pfff, het gaat snel!