Na gisteren tot laat hyper te zijn geweest van de Red Bull werd ik vanochtend (alweer) laat wakker. Omdat er geen warm water was vanochtend had ik een flesje met water op de verwarming gelegd dus ik kon in ieder geval met warm water poedelen! Dan maar met vet haar op pad, haha.
De Vernissagemarkt is erg bekend in Yerevan. De uitgelezen plek om souvenirs te kopen. Dus na een lekkere wandeling vanaf de hostel was ik er net voor 11 uur, om de markt nog in opbouw te vinden. Slome duikelaars hier, haha.
Om de spanning niet op de te laten lopen: ik heb NIKS gekocht. Oude Perzische tapijten, bontmutsen, tweedehands troep, medische instrumenten en heel veel schattige puppy’s. En natuurlijk verkopers van aardewerken granaatappels (vruchtbaarheid), nepzilveren sieraden en ontzettend veel lelijke kitsche schilderijen. Geweldig leuk om te bekijken, maar niet om te kopen.
Het Museum of Contemporary and Experimental Art zit in een loodsachtig gebouw er tegen aan en is gratis. Geen wonder: geen kip wil toch betalen om naargeestige foto’s van de oorlog in Nagorno Karabach of van de aardbeving van ’88/’89 te bekijken. En het beeld in de tuin leek zo veelbelovend! Niks experimenteels te zien. Jammer!
Na nog een rondje markt, een rondje winkelstraten met mooi onderhouden gebouwen in dit welvarende deel van de stad en natuurlijk nog wat winkels om de usual suspects van souvenirs te voorzien, belandde ik, wederom met lege handen, zomaar bij Wasabi voor een potje goddelijk lekkere thee en een midden-van-de-middag-snack. Yum! Niets zo goed voor een niet doorgegane shopping spree als sushi, hahaha.
Omdat het intussen miezert, ben ik maar terug gegaan naar de guesthouse: haren wassen, even boekje lezen met bakje thee. The good life, hahaha